Ta tajemnicza nazwa jest dobrze znana każdemu miłośnikowi góralskiego folkloru. Nie oznacza nic innego jak uroczyste wiosenne wyjście na wypas oraz jesienny powrót z hal pasterzy wraz ze stadami owiec. Wydarzenie przyciąga co roku turystów, którzy chcą zobaczyć to niecodzienne widowisko, jakim jest przejście ulicami miast setek owiec wraz z odświętnie ubranymi bacami.

Tradycyjny wypas owiec trwa od 23 kwietnia (dzień św. Wojciecha), natomiast kończy się 29 września (dzień św. Michała Archanioła). Gospodarze na ten czas oddają swoje owce bacy, który wraz z juhasami opiekuje się stadem na halach przez całe lato, aż do jesieni. Oprócz doglądania owiec baca i jego pomocnicy zajmują się wyrobem oscypków i żętycy, które powstają w bacówkach, gdzie pasterze mieszkają przez cały okres wypasu.

Jak to często bywa w góralskiej kulturze, w czasie tak dużego wydarzenia nie może zabraknąć specjalnych obrzędów, które miały zaradzić licznym przesądom. Dlatego na końcu stada nie może iść czarna owca, a w czasie wejścia na hale przez drogę nie mogła przejść kobieta. Jednym z najważniejszych obrzędów jest zapalenie w pasterskiej bacówce świętego ognia, czyli watry. Ogień jest rozpalany szczapą z wielkosobotniego ogniska, którą pasterze otrzymują podczas mszy w ludźmierskim sanktuarium. To bacowskie święto jest szczególnie ważne, to tam bacowie otrzymują także wodę święconą do pokropienia stad. Wspólnie modlą się o szczęśliwy wypas, dostatek trawy i bezpieczeństwo zarówno swoje, jak i owiec.

Aktualnie redyk ma charakter widowiska folklorystycznego, z którego cieszą się zarówno turyści, jak i sami górale. Oprócz tradycyjnych obrzędów nie brakuje także innych atrakcji, takich jak koncerty, występy zespołów regionalnych, stoiska z regionalnymi potrawami oraz twórczością ludową. Warto chociaż raz wybrać się na to wydarzenie i zobaczyć na własne oczy jak miastem majestatycznie wędrują pasterze ze swoimi stadami owiec oraz kapelą góralską.

Autorka zdjęć i tekstu: Ewa Bandyk