Odwiedzając jedno z najbardziej znanych turystycznych miast Beskidów – Wisłę, warto  wybrać się na leżący nieopodal, drugi co do wysokości szczyt Beskidu Śląskiego, jakim jest Barania Góra 1220 m n.p.m. Na ten kopulasty szczyt wiedzie wiele ciekawych szlaków, należy on także do Głównego Szlaku Beskidzkiego. Zdobywając go, możemy odpowiedzieć sobie na pytanie, gdzie leżą źródła najdłuższej rzeki Polski.

Jednym z przyjemniejszych i umiarkowanie krótkich szlaków jest ten w formie pętli, zaczynający się i kończący w dzielnicy Wisła Czarne. Wędrówkę rozpoczynamy przy budynku Ochotniczej Straży Pożarnej. Nieopodal znajdziemy płatny parking samochodowy oraz przystanek autobusowy. Pierwsze, łagodne kilometry szlaku niebieskiego pokonujemy drogą asfaltową, aby po pięćdziesięciu minutach odbić w prawo, na leśną ścieżkę. Ten odcinek szlaku jest niezwykle piękny, mijamy Kaskady Rodła - wody kilkunastu wodospadów i progów rzecznych Białej Wisełki, tej  samej, która daje początek Wiśle.  Zdobywając kolejne metry przewyższenia, wkraczamy na teren Rezerwatu Barania Góra, gdzie znajdziemy liczne tablice dydaktyczne. Po dwóch godzinach marszu naszym oczom ukazuje się szczyt wraz z wieżą widokową. Ta druga jest doskonale widoczna już z daleka, gdyż wierzchołek nie jest zalesiony. Z platformy możemy jak na dłoni zobaczyć: Beskid Śląski, Beskid Mały, Beskid Żywiecki czy Tatry. Kiedy nacieszymy swoje oczy widokami, wyruszamy dalej niebieskim szlakiem w kierunku Schroniska PTTK Przysłop pod Baranią Górą, od którego dzieli nas jedynie pięćdziesiąt minut marszu w dół. Warto odpocząć chwilę w schronisku, które dysponuje przepyszną kuchnią. Jeśli mamy szczęście, możemy załapać się jeszcze na śniadaniowe menu z przepysznymi omletami na słono i słodko. Warte polecenia jest też ciasto z borówkami, herbata z miodem i sokiem malinowym. Nieopodal schroniska znajdziemy Baraniogórski Ośrodek Historii Turystyki Górskiej. Po chwili odpoczynku, z nowymi siłami ruszamy dalej w dół czerwonym szlakiem, który po krótkiej chwili porzucamy na rzecz szlaku czarnego. Ten półtoragodzinny odcinek  wędrówki biegnie drogą asfaltową przez las. Znowu idziemy wzdłuż potoku, tym razem są to wody Czarnej Wisełki – drugiego źródła Wisły. Wraz z końcem czarnego szlaku dochodzimy do głównej drogi, tutaj mamy dwie opcje: poczekać na autobus do naszego punktu startowego - Wisła Czarne lub trzykilometrowy marsz główną drogą, który odrobinę umila widok tafli Jeziora Czerniańskiego, przebijający się w prześwicie między drzewami.

- Czas przejścia to około 6 godzin, w zależności od kondycji turysty,

- Szlakiem niebieskim, czerwonym, czarnym,

- Suma podejść: 740 metrów,

- Najwyższy punkt: 1220 m n.m.p.,

- Długość szlaku: 18 kilometrów,

- Brak trudności, sztucznych ułatwień, szlak dobrze oznaczony.

Wędrówka na szczyt Baraniej Góry jest bardzo przyjemna, a do tego bardzo urozmaicona przyrodniczo. Warto się jej podjąć, chociażby po to, aby zobaczyć, gdzie są początki rzeki Wisły.

Autorka zdjęć i tekstu: Ewa Bandyk