Kacwin – kocia wioska z sypańcami

Nie wiadomo, ile kotów mieszka teraz w Kacwinie ale kiedyś musiało być ich sporo, skoro dały nazwę miejscowości. Bo Kacwin to spolszczona wersja niemieckiego „Katz Winkel” czyli zaułek kotów. Zakładając nawet, że nadal miauczących czworonogów jest sporo, nie są one tak interesujące, ja inne kacwińskie atrakcje.

A do tych z pewnością należą słynne sypańce czyli magazyny na zboża i inne płody rolne. Kiedyś stanowiły stały element zabudowań gospodarskich. Zazwyczaj usytuowane na końcu posesji; budowane były  zdrewnianych bali, o kolebkowym sklepieniu i dachu lekko tylko stykającym się ze ścianami. Ten rodzaj konstrukcji nie wynikła z zaniedbań – ważne było, by w razie pożaru, dach szybko zrzucić i uchronić resztę budynku i zawartość przed spaleniem. To „niedopasowanie” było też rodzajem wentylacji, która razem z gliną stosowaną to obsypywania ścian (stąd nazwa „sypaniec”) zapewniała idealne warunki do przechowywania zboża. Z upływem lat i rozwojem rolnictwa sypańce straciły na znaczeniu i zaczęły popadać w ruinę. Przed ostatecznym upadkiem uratowały je działania pracowników Urzędu Ochrony Zabytków. To dzięki ich staraniom jeden z dawanych magazynów został odrestaurowany  i udostępniony zwiedzającym.

Dostępny dla turystów jest również położony w centralnej części wsi  piętnastowieczny kościół pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Teoretycznie to budowla gotycka, jednak jej najbardziej charakterystyczny element czyli wieża z hełmem i latarnią pochodzą z późniejszych lat. Uwagę zwraca również kamienna tablica na ścianie kościoła poświęcona zmarłym żołnierzom, podwładnym Jana III Sobieskiego, który przez Kacwin wracał spod Wiednia. Nie wszyscy jego rycerze przeżyli wędrówkę. Czterech z nich zmarło i zostało pochowanych właśnie w Kacwinie. To czasy bardzo odległe i nie ma już oczywiście naocznych świadków tych wydarzeń. No może poza  wodospadem na potoku Kacwinianka czy Krzyżową i Majową Górą ale one milczą.

Autorka tekstu - Bogusława Bandyk

Autor zdjęć - Krzysztof Bandyk